Na świata wschodzie
Deptani, lecz pełni współczucia
Nieba sięgając nad górami
Szukają szczęścia
W bezkresie samsary
Pośród rwącej życie piaskowej burzy
Wszystkim istotom
Schronieniem wiara
Ich miejsca w sercu Lamy
Te dzieci wielkich królów
To moi Tybetańczycy z Krainy Śniegu
Którym śpiewam radość w szczęściu
Którym śpiewam smutek w bólu
Te dzieci wielkich królów
To moi Tybetańczycy z Krainy Śniegu
Którym śpiewam radość w szczęściu
Którym śpiewam smutek w bólu
Wsparci na rogach dzikich jaków
Ludzie o ogorzałych twarzach
Dudnią kopyta wierzchowców
Wzdłuż brzegów Jarlung Cangpo
Mkną w cztery świata strony
Trzy dzielnice
Z latami radości i smutku
Wyrytymi na twarzy matki
Naszych dziadów słodkie pieśni
Po wsze czasy dzwonić będą
W lazurowym niebie
Gangczenpa!
Te dzieci wielkich królów
To moi Tybetańczycy z Krainy Śniegu
Którym śpiewam radość w szczęściu
Którym śpiewam smutek w bólu
Gangczenpa!
2006
„Gangczenpa” („ten z Gangczen”, „Krainy Śniegu” – czyli „Tybetańczyk”) Dolmy Kjaba, bardzo popularnego i szanowanego artysty z Amdo, jest jedną z najpopularniejszych tybetańskich pieśni.
