„O północy duchy zmarłych ćwiczą klątwy. Kiedy zgaśnie światło księżyca,
Czyjeż to, czyje życie w łez rzekę zmieni się nieskończoną?”
Dystans napawa nas smutkiem.
Przyssany do piersi miłości, posłaniec spił się w nocy,
I nad bezkresnym krajem zamknęła się księga.
O – pancerz polerowany wiatrem zżarła rdza.
Opuszczona historia poszła do nieba,
Powiedz, zostawimy trochę miejsca między miłością a nienawiścią?
Zmęczenie orła osiąga stan skupienia ciszy.
Chmury bliznę zwróć płonącemu słońcu,
Górom oddaj. Jak w mojej szeptance:
„Skręciłem za klasztor, ukazali się bogowie”. Życie długie sławy pełne i hańby
Pieczętują niezliczone pokłony.
Jego twarz rozświetlają wymizerowane płomienie. Żółty młynek modlitewny
Przypomina zapłakany polny kwiat, któremu wyrosnąć nie dały czarne chmury.
I ten starzec o umierającej twarzy z pierwszym brzaskiem mówi mi tak:
Smutek rodzaju ludzkiego narodził się tutaj, patrz
„Tybecie, nosisz na sobie barwniki świata całego”.
Kanlho, 22 marca 2012
Gade Cering jest popularnym poetą z Amdo; wiersz powstał 22 marca 2012 roku w czasie jednogodzinnego konkursu poetyckiego, którego tematem było „doświadczenie życiowe”.
