Władze Tybetańskiego Regionu Autonomicznego (TRA) 8 sierpnia formalnie zainaugurowały „kartę ubezpieczenia społecznego”, w której mieszkańcy widzą kolejne ogniwo systemu inwigilacji i kontroli.
Według oficjalnych komunikatów karta „pełni wiele funkcji”, pomagając między innymi w „prowadzeniu rachunków bankowych, konsumpcji, płatnościach, przejazdach i korzystaniu z opieki zdrowotnej”. Do końca czerwca rozprowadzono 2,7 miliona kart, w grudniu mają je posiadać wszyscy mieszkańcy.
Tybetańczycy widzą w tym „udogodnieniu” – reklamowanym przez władze sloganem „jeden człowiek, jedna karta” – kolejne narządzie inwigilacji oraz element systemu „kredytu społecznego”, który ma monitorować całą populację Chin od 2000 roku.
Działający już w wielu regionach kraju program oceny „przydatności społecznej” pozwala władzom zbierać wszystkie informacje o obywatelach – od meldunku, miejsca zatrudnienia i dochodów po stan zdrowia, płatności, zainteresowania, poglądy i aktywność w mediach społecznościowych – i na bieżąco je śledzić oraz oceniać poprzez dodawanie i odejmowanie punktów, które będą decydować o możliwości zdobycia wykształcenia, pracy, mieszkania, kredytu czy choćby biletu kolejowego. W połączeniu z personalnymi „teczkami” (które każdemu Chińczykowi zakłada się już w szkole), policyjną „kratą”, wszechobecnymi kamerami, komputerowym systemem rozpoznawania twarzy, bazą odcisków palców, próbek DNA i głosu oraz aktualizowanymi na bieżąco raportami funkcjonariuszy karta umożliwia totalną kontrolę całej populacji. Instrumenty te są obecnie testowane w Xinjiangu, gdzie pod rządami Chena Quanguo (wcześniej sekretarza partii w Lhasie) w ciągu roku internowano i poddano „reedukacji” – administracyjnie, bez decyzji sądu i jakiejkolwiek możliwości odwołania – ponad milion osób, czyli co dziesiątego Ujgura.
Ogłaszając plan wprowadzenia systemu „kredytu społecznego” w 2017 roku, władze w Lhasie obwieściły, że kierują się „wytycznymi przewodniczącego Xi Jinpinga”, który każe „stać na straży jedności etnicznej i budować piękny Tybet”, a więc formalnie zapowiedziały, że nowe „dobrodziejstwo” będzie instrumentem kontroli politycznej.
