Czyste, niebieskie niebo
Ciepło promieni słońca
Wonne kwiaty
Majestatyczne góry –
Aima!
Ale jeszcze piękniejszy
Spiętrzony wodospad
Na stromej grani
za życia stałeś się legendą
duchem przepełnionym mądrością i niebiańskim światłem
twoją historię będą opowiadać następne pokolenia
Dhodupie Gjalu, jesteś dumą Czency
otworzyłeś przed rodakami wrota mądrości
wyciągałeś rękę do zwykłych wyrostków
twoje pióro opowiedziało nam przeszłość
i wzniosło tablicę do pisania przyszłości
Dhodupie Gjalu, Dhodupie Gjalu, Dhodupie Gjalu
choć żyłeś nadzwyczaj krótko
zaszedłeś bardzo daleko
w odmętach historii
jesteś jedyną lśniącą perłą
lśniącą perłą
twoja krew wrzała
następcy zdążyli wypełnić przestrzeń jak brzoskwiniowe kwiaty
wynosząc cię pod niebiosa
zostawiłeś po sobie skarbiec znajomości wczoraj
i otwartą złotą ścieżkę do jutra
Dhodupie Gjalu, Dhodupie Gjalu, Dhodupie Gjalu
choć żyłeś nadzwyczaj krótko
twoje serce wzleciało w chmury
w bezkresie mroku nocy
jesteś jedyną jasną gwiazdą
jasną gwiazdą
Dhodupie Gjalu, Dhodupie Gjalu, Dhodupie Gjalu
Świetlistą drogą
Dumą i odpowiedzialnością
Radością życia
Pieśnią walki
Młodzieńczy wodospad nigdy nie wyschnie
Nic nie splami jego wód
Tak jest!
Wodospad tryska z głosów młodych Tybetu
Tak jest!
Wodospad tryska z umysłów młodych Tybetu
listopad 2010
Judruk („Zielony smok”) z Amdo zdobył ogromną popularność „Pokoleniem”, choć bywa i ostro krytykowany za „naśladowanie zachodnich wzorców” oraz zbyt częste sięganie po mandaryński.
Odkrywany przez nową generację Dhondup Gjal (1953-1985) z Czency (również w Amdo) uważany jest za ojca nowoczesnej poezji tybetańskiej, a cytowany tu (kursywą) „Wodospad młodości” – za jej niezrównany manifest.
