Czerwony książę mego serca,
sycisz głód tysiącletniej historii. Twoja obecność
każe kiełkować wiedzy w ogrodzie świadomości.
Migocący w oczach wieczny ogień maślanej lampki Płonie
moim potem i krwią.
Kraina Śniegu powierzyła ci dosłownie wszystko,
a ty odpłacasz nieustraszonym głoszeniem prawdy
w imię naszych nadziei i modlitw.
Pałacu Potala!
Serce moich dziadów Spoczywa
na wysokości twego tronu.
Do końca życia
będę zdobił twe filary złotymi obręczami.
Wściekły wicher ze wschodu
tylekroć kaleczył twą delikatną postać sztyletami ognia.
O wielki joginie, z którego serca tryska, jak krew
naszych żył, nieskalane współczucie,
powstaniesz przeciw wyzwaniom historii.
Ucieleśniasz cały naród
Dumnie odpierając grad ciosów,
głuchy na ryk bestii o ostrych kłach
i warczenie psa, który przybiera pozę lwa.
Pałacu Potala!
Samotny, niezmienny bohaterze. Na wieki
Służyć będę twoim błogosławieństwom.
Pałacu Potala!
Od dnia, w którym przywitałem słońce i księżyc,
Po dzień, gdy ustanie bicie mego serca,
Ciałem, mową i umysłem wierny ci będę niewzruszenie.
Autor pochodzi z Rebgongu w Amdo (przyłączonym administracyjnie do chińskiej prowincji Qinghai).
