Pędzę, ścigam wszędzie swoją przyszłość
Co mi teraz po czerwonym dyplomie
Skoro wszystkie miejsca już zajęte
Gdziekolwiek pójdziesz, zajęte przez innych
Łzy smutku płyną jak rzeka
Gdyby ojciec miał władzę
Czekałaby mnie wielka kariera
Łzy smutku płyną jak rzeka
Gdyby matka miała pieniądze
Żyłbym sobie jak książę
Tylko gdzie mają biec myśli
Udręczonych młodych głów
Codziennie ulatuje część książkowej wiedzy
A gdy trzeba wrócić do kuchni, na pole, do zwierząt
Nie wiem, jak się to robi
Musieliśmy wyrzec się własnej kultury
A zostaliśmy tylko niewolnikami obcych
Łzy smutku płyną jak rzeka
Gdyby ojciec miał władzę
Czekałaby mnie wielka kariera
Łzy smutku płyną jak rzeka
Gdyby ojciec miał władzę
Czekałaby mnie wielka kariera
Gdyby matka miała pieniądze
Żyłbym sobie jak książę
Tylko gdzie i komu
Służyć ma ta młodzież
Gdyby ojciec miał władzę
Czekałaby mnie wielka kariera
Łzy smutku płyną jak rzeka
Gdyby matka miała pieniądze
Żyłbym sobie jak książę
Tylko gdzie i komu
Służyć ma ta młodzież
Tylko gdzie i komu
Służyć ma ta młodzież
kwiecień 2012
„Krwawe łzy” śpiewane są na melodię popularnej w latach dziewięćdziesiątych kantońskiej piosenki „Lai Shengyuan” Andy’ego Lau. W ostatnich latach znalezienie pracy stało się problemem nie tylko dla tybetańskich absolwentów wyższych uczelni, którzy muszą konkurować ze z reguły lepiej przygotowanymi i ustosunkowanymi Hanami. Z opublikowanych w maju 2013 roku badań pekińskiego Uniwersytetu Tsinghua wynika, że na pierwszej posadzie dzieci aparatczyków zarabiają średnio o 15 procent więcej od rówieśników.
