Dagmo Kusio Sakja
Praktyka to codzienność, życie,
każdy, ruch, oddech, myśl,
nie tylko siedzenie na poduszce.
Jeśli skłaniasz się do czegoś,
to nie jest Pogląd.
Jeśli przyświeca ci cel,
to nie jest Medytacja.
Jeśli kalkulujesz,
to nie jest Działanie.
Jeśli pragniesz i oczekujesz,
nie zdobędziesz Owocu.
Wiara to klucz do przyjęcia schronienia.
Współczucie pozwala rozwinąć bodhicittę.
Mądrość otwiera wrota urzeczywistnienia.
Oddanie jest warunkiem otrzymania błogosławieństw.
Ci, którzy mają poczucie przyzwoitości, postępują rozważnie.
Postępujący rozważnie są opanowani.
Opanowani dotrzymują ślubowań i zobowiązań.
Dotrzymujący ślubowań osiągają urzeczywistnienie.
Spokój i samokontrola są znakiem odebrania nauk.
Słabnięcie negatywnych emocji znamionuje medytację.
Harmonijne relacje dają świadectwo praktyce.
Dagmo Kusio Sakja (rocznik 1936), siostrzenica Deszunga Rinpoczego i żona Dzigdala Dagciena, głowy jednego z dwóch głównych rodów szkoły sakja, jest mistrzynią medytacji i nauczycielką Dharmy.
