„Udział Hu Jintao w spóŸnionych obchodach pięćdziesištej rocznicy tak zwanego „pokojowego wyzwolenia” jest wyraŸnym znakiem, że Tybet zostanie pozbawiony resztek autonomii i będzie sterowany bezpoœrednio z Pekinu – powiedział kalon T.C. Tethong, [minister] Departamentu Informacji i Stosunków Zagranicznych Centralnej Administracji Tybetańskiej w Dharamsali. – Podjęto już pierwsze kroki”.
Roœnie, na przykład, liczba „kadr pomocniczych”, czyli funkcjonariuszy na kluczowych, newralgicznych stanowiskach, którzy podlegajš bezpoœrednio Pekinowi, a nie władzom „Tybetańskiego Regionu Autonomicznego” w Lhasie. „Kadry pomocnicze” mogš ignorować decyzje i zalecenia władz „TRA”, narzucajšc wytyczne Pekinu.
„Wysyłanie do Lhasy Hu Jintao, który prezydował obchodom „pokojowego wyzwolenia”, œwiadczy o tym, że Pekin chce uczynić z Tybetu główne pole walki z tym, co nazywa separatyzmem”, powiedział Tethong.
Uważany za następcę prezydenta Jiang Zemina Hu Jintao powiedział 19 lipca, że „zdecydowana walka z separatystycznš działalnoœciš kliki Dalaja i zagranicznych sił antychińskich, energiczne kultywowanie dobrej sytuacji, tj. stabilizacji i jednoœci w Tybecie, oraz niewzruszone strzeżenie narodowej jednoœci i bezpieczeństwa państwa – to sprawy najwyższej wagi”.
Hu Jintao kładł największy nacisk na stabilizację i rozwój gospodarczy. Głównym celem długofalowej strategii ChRL jest pełna integracja Tybetu z Chinami, którš zapewnić ma przyspieszenie tempa rozwoju gospodarczego.
„WypowiedŸ Hu Jintao jest wyrazem twardej polityki ChRL w Tybecie, którš zatwierdzono podczas IV Forum Roboczego, obradujšcego w Pekinie od 25 do 27 czerwca tego roku – powiedział Tethong. – Polityka twardej ręki nie rozwišże jednak problemu, jaki stanowi dla Chin Tybet. Najrozsšdniejsze byłoby podjęcie rozmów z Jego Œwištobliwoœciš Dalajlamš i wynegocjowanie z nim pokojowego rozwišzania”.
Pierwsze obchody rocznicy zawarcia Siedemnastopunktowej Ugody odbyły się 23 maja – w dniu jej podpisania w 1951 roku. Głównš częœć uroczystoœci przełożono ze względów bezpieczeństwa. 21 i 22 maja, w przeddzień obchodów, w Lhasie pojawiły się plakaty, potępiajšce Ugodę i celebrowanie rocznicy. Według ich autorów, Tybetańczycy nie mieli czego œwiętować, gdyż to półwiecze przyniosło im tylko „krew i łzy”. Kopie plakatów wysłano pocztš elektronicznš do przywódców w Pekinie.
9 lipca przybył do Lhasy Wang Chenbing, zastępca komendanta głównego Ludowej Policji Zbrojnej, który osobiœcie nadzorował przygotowania do obchodów. Miasto oczyszczono z żebraków, pielgrzymów, turystów i Tybetańczyków bez stałego meldunku. Mieszkańców Lhasy powiadomiono, że represje za ewentualne niepokoje spadnš na całe dzielnice. Wszystkim kazano wywiesić chińskie flagi, obiecujšc surowe kary za niewykonanie tego polecenia. Do miasta przywieziono trzy tysišce Tybetańczyków, którzy uczestniczyli w pochodzie i witali Hu Jintao. Głównymi aktorami owej parady byli „patriotyczni” mnisi.
Pekin najwyraŸniej nie był pewny reakcji Tybetańczyków na wizytę Hu Jintao, gdyż do ostatniej chwili utrzymywał jš w tajemnicy. Do wiadomoœci publicznej nie podano też planu uroczystoœci.