Sytuacja polityczna w mieœcie Kardze (chiń. Ganzi) i okolicznych wioskach jest wcišż napięta w zawišzku z zatrzymaniem ponad 20 osób, które jesieniš 2002 roku organizowały modły o długie życie Dalajlamy w Tybetańskiej Prefekturze Autonomicznej Kardze prowincji Sichuan. Z napływajšcych z regionu informacji wynika, że co najmniej siedmiu Tybetańczyków odbywa kary więzienia za udział w owych ceremoniach. Inni ukrywajš się lub bojš wrócić do domów, obawiajšc się aresztowania. Niezależne Ÿródła informujš o maltretowaniu zatrzymanych.

Władze przeprowadziły œledztwo w sprawie rytualnych modłów, które organizowano w Kardze w czasie Losaru (obchodów Nowego Roku kalendarza tybetańskiego) w lutym 2002 roku. Naoczni œwiadkowie informowali International Campaign for Tibet (ITC), że między 17 a 24 paŸdziernika 2002 do Kardze przybyło kilkuset żołnierzy Armii Ludowo-Wyzwoleńczej; w tym samym czasie lokalna policja wystawiła posterunki na wszystkich drogach dojazdowych do miasta. Podobne ceremonie organizowano tu wczeœniej, ale te miały charakter szczególny – zarejestrowano je nawet na wideo – z powodu obaw o stan zdrowia Dalajlamy, który musiał odwołać inicjację Kalaczakry w Bodh Gai. Taœmy pomogły władzom w dokonaniu aresztowań. “Zeszłoroczna operacja policji i wojska wstrzšsnęła całym regionem – mówi Tybetańczyk, który przed kilkoma dniami opuœcił Kardze. – Ludzie bardzo się bojš. Wiele rodzin nie ma z czego żyć, bo ich synowie uciekli albo siedzš w więzieniach. Wszyscy sš tak zastraszeni, że nie widuje się nawet staruszków, którzy całymi dniami odprawiali khora (rytualna praktyka religijna polegajšca na okršżaniu œwištyń lub œwiętych miejsc). Ci ludzie nie majš nic wspólnego z politykš. Chcš po prostu praktykować swojš wiarę”.

Napięta atmosfera panuje w klasztorze Kardze, którego mnisi brali udział w modłach. Œwištynię regularnie odwiedzajš funkcjonariusze służb bezpieczeństwa; podczas tegorocznego Losaru ogłoszono rozporzšdzenie, ograniczajšce liczbę wiernych, którzy mogli uczestniczyć w ceremoniach. Mimo to na ulicach Kardze nadal pojawiajš się plakaty niepodległoœciowe.

Ostatnie operacje służb bezpieczeństwa wpisujš się w kampanię represji, która rozpoczęła się w paŸdzierniku 2001 roku, kiedy to setki mieszkańców Kardze wyszły na ulice, by zaprotestować przeciwko aresztowaniu Sonama Phuncoga, słynnego lamy i uczonego, którego wpływy i otwarcie deklarowana lojalnoœć wobec Dalajlamy od dawna irytowały władze lokalne. Sonam Phuncog został skazany na karę pięciu lat więzienia, którš odbywa w okręgu Maołun (chiń. Maoxian) prefektury Ngaba (chiń. Aba).

Władze wcišż inwigilujš podejrzanych o zwišzki z Sonamem Phuncogiem. Tybetańczyk, który musiał uciekać z Kardze, wišże zeszłoroczne modły z jego osobš. “Aresztowano go za odprawienie pudży [rytuału] o długie życie Dalajlamy i to zwiększyło motywację ludzi. Ich nastroje podsycił człowiek, który wrócił z Indii i mówił, że z uwagi na stan zdrowia Jego Œwištobliwoœci [w styczniu 2002] odwołano inicjację Kalaczakry. W Kardze i okolicznych wioskach natychmiast zorganizowano modły. Prowadzili je mnisi i mniszki, uczestniczyło wielu œwieckich. Każda wioska – tzn. lokalne rodziny – sponsorowała taki rytuał”.

Wiarygodne Ÿródła twierdzš, że za udział w ceremoniach, ich organizowanie lub udostępnienie budynku aresztowano co najmniej 20 osób. Namgjal Czephel, trzydziestokilkuletni chłop, został skazany na trzy lata więzienia. Kary więzienia odbywajš również czterdziestoletni Dziampa Sangpo i pięćdziesięciopięcioletni mechanik Dordże Phuncog. Obaj cieszyli się dużym autorytetem w swoich społecznoœciach. W więzieniu przebywajš także dwaj mężczyŸni, którzy filmowali ceremonię w Kardze. Władze zatrzymywały i przesłuchiwały wielu innych Tybetańczyków. Większoœć była brutalnie bita. Œwiadkowie twierdzš, że nad mężczyznami, którzy nadal przebywajš w więzieniach, znęcali się żołnierze AL-W, a nie funkcjonariusze policji.

Tybetańczycy z Kardze słynš z determinacji w kultywowaniu swej kulturowej i religijnej tożsamoœci oraz oporu wobec Chińczyków. W latach pięćdziesištych toczyli z nimi zażarte walki. “Kardze zapłaciło wysokš cenę za wrogoœć wobec chińskiej okupacji. Władze rozmyœlnie zaniedbujš region, lokalne służby bezpieczeństwa sš szczególnie brutalne – piszš Steven Marshall i Susette Cooke (Tibet Outside the TAR, Totar 1997). – W obecnej sytuacji sprzeciw może przejawiać się tylko w sferze kultury. Choć trwa napływ Chińczyków, komercjalizacja i rabunkowa gospodarka bogactw naturalnych, Tybetańczycy stawiajš im tu większy opór niż w innych okręgach. Widać go w postawach ludzi, w architekturze, strojach i, przede wszystkim, w życiu religijnym”.