Mieszkańcy Lhasy, którzy chcš korzystać z Internetu, muszš kupić stosunkowo taniš (2 USD) „Kartę rejestracyjnš użytkownika”. Jej nabycie wymaga wypełnienia formularza, w którym należy podać dane paszportowe lub numer identyfikacyjny (chiń. shen fen zheng). Karty wydaje Biuro Informacji Publicznej i Bezpieczeństwa Internetu lhaskiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego (chiń. gong an ju), które wystawia również licencje kawiarenkom internetowym.

„Rejestracja jest prosta” – powiedziała ICT młoda Tybetanka. Główna siedziba Biura Informacji Publicznej i Bezpieczeństwa Internetu Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego znajduje się naprzeciw prefekturalnego Departamentu Zabytków przy Południowej Alei Duodi (dawniej Togde Lam). W tym samym budynku przesłuchuje się Tybetańczyków podejrzewanych o odwiedzanie zakazanych stron internetowych lub prowadzenie „niepodległoœciowej” korespondencji.

„Wiemy, że policja zna treœć naszych maili i odwiedzanych przez nas witryn”, powiedział ICT Czimi, dwudziestopięcioletni uchodŸca, który niedawno dotarł do Katmandu. Zagraniczni turyœci nie muszš posiadać kart – właœciciele kawiarenek mogš zapewnić im dostęp do sieci, omijajšc zabezpieczenia na głównym komputerze.

Władze chińskie od dawna używajš systemów, które monitorujš i blokujš „kontrowersyjne” strony, dotyczšce np. praw człowieka, Dalajlamy, Tybetu, Tajwanu, Falun Gong czy masakry z 4 czerwca 1989 roku. Na długiej liœcie zakazanych witryn znajduje się również wiele zachodnich gazet i agencji informacyjnych. Nowy system rejestracji jest znacznie bardziej wyrafinowany, pozwala bowiem na łatwe połšczenie treœci odwiedzanych stron z nazwiskiem użytkownika. „To żadne zaskoczenie – powiedział ICT osiemnastoletni Gjalcen. – Będziemy musieli znaleŸć sposób na obejœcie szpiegujšcych nas oczu”.

Pracownicy kawiarenek internetowych z Xiningu (prowincja Qinghai) i Lhasy informowali ICT w 2001 i na poczštku 2003 roku, że często odwiedzajš ich funkcjonariusze Biura Bezpieczeństwa Publicznego (BBP), żeby zainstalować programy monitorujšce odwiedzane strony WWW. Dane te regularnie weryfikowano, niemniej na ich podstawie nie można było zidentyfikować poszczególnych użytkowników.

„Musieliœmy informować klientów, że nie wolno im odwiedzać stron różowych [zawierajšcych treœci pornograficzne] ani dotyczšcych niepodległoœci Tybetu – powiedział ICT pracownik lhaskiej kawiarenki internetowej. – Byliœmy przywoływani do porzšdku, gdy okazało się, że ktoœ na nie wchodził”.

W ostatnich latach chińscy i tybetańscy użytkownicy Internetu regularnie korzystali z serwerów proxy, które pozwalajš na omijanie „Wielkiego – jak nazywajš go chińscy dysydenci – Czerwonego Muru Ognia”. Kiedy władze odnajdowały owe luki, serwery te natychmiast blokowano.

Tybetańczycy z Lhasy informowali ICT, że policjanci i „funkcjonariusze od bezpieczeństwa Internetu” (chiń. wang jing) zatrzymywali i przesłuchiwali ludzi podejrzewanych o wchodzenie na zakazane strony i odbieranie maili z Indii. „Nowe karty rejestracyjne będš służyć przede wszystkim kontrolowaniu informacji, które przekazujš sobie Tybetańczycy z kraju i zagranicy” – twierdzi Ÿródło ICT, które musi pozostać anonimowe. Według tego samego informatora w połowie 2003 roku policja wezwała na przesłuchanie na głównym komisariacie przy Lingkhor Lam Tybetańczyka, który dostał maila od cudzoziemca, majšcego w adresie politycznie „drażliwe” słowo. Po szeœciu godzinach przewieziono go do Biura Ochrony Internetu, gdzie był przesłuchiwany jeszcze trzy godziny.

„Policjanci pytali mnie, czy poprzedniego dnia odbierałem pocztę w tej samej kawiarence i czy wchodziłem na strony Dharamsali – twierdzi młody Tybetańczyk. – Mówili: Ty znasz www. tibet.com”, czyli witrynę tybetańskiego rzšdu emigracyjnego. „Chcieli wiedzieć, czy drukowałem i przekazywałem innym nielegalne materiały. Nie znam nikogo, kogo przyłapano by na wchodzeniu na nielegalne strony lub drukowaniu materiałów z tibet.com, trudno mi więc powiedzieć, jakie sš tego konsekwencje, niemniej z całš pewnoœciš starajš się œcigać takie osoby. Stšd pomysł z kartami rejestracyjnymi”.

Niezależne grupy, które zajmujš się monitorowaniem chińskiego Internetu, twierdzš, że podobne metody kontroli zostanš wkrótce wprowadzone w prowincji Shandong i innych regionach ChRL. Pozwalajš one na œledzenie na bieżšco użytkowników sieci i pozwalajš na skuteczniejsze „zwalczanie przestępstw internetowych” oraz „zapewnienie bezpieczeństwa i stabilizacji społecznej” w sieci. 21 kwietnia rzšdowa agencja Xinhua podała, że władze zakupiły oprogramowanie za niemal milion dolarów „w celu wszechstronnego, długofalowego nadzoru” i zwalczania „nielegalnej działalnoœci” w kawiarenkach internetowych.

Według China Information Center w mieœcie Linyi, w prowincji Shandong wszystkie kawiarenki obowišzuje zakaz dopuszczania do komputerów użytkowników, którzy nie posiadajš kart rejestracyjnych. Pracownicy muszš odnotować w specjalnym rejestrze numer karty oraz nazwisko, płeć i wiek nabywcy. Wszelkie przypadki fałszowania kart należy bezzwłocznie zgłaszać w Biurze Bezpieczeństwa Publicznego.

Karta rejestracyjna użytkownika

Awers – czerwony napis nad pałacem Potala:
„Regionalna Sieć Usług Internetowych Miasta Lhasa”

Napis niebieski:
„Indywidualna Karta Użytkownika Internetu”

Rewers – biały napis na pomarańczowym tle:
„Karta Rejestracyjna Przeszukiwania Internetu”

Wyższy, czarny napis na pomarańczowym tle:
„Kontaktowy numer telefoniczny władz”

Niższy, czarny napis na pomarańczowym tle:
„Kontaktowy adres emailowy władz”

Cztery większe znaki na błękitnym tle:
„Uwaga”

Poniżej:

1. „Użytkownik musi stosować się do krajowych praw i przepisów.
2. Użytkownik musi posiadać kartę tożsamoœci użytkownika. W przypadku jej zagubienia należy bezzwłocznie poinformować odpowiednie władze.
3. Karty użytkownika nie wolno pożyczać ani udostępniać żadnym osobom trzecim.
4. Kartę należy szanować, nie wolno jej zginać, pisać na niej, wystawiać na ekstremalne temperatury ani na działanie pola magnetycznego”.