„Wizyty nie będzie – oœwiadczył Amdo Thondup, który miał wejœć w skład misji, ale uważał, nie powinna ona odwiedzać miejsc urodzenia wszystkich delegatów. – Niektórzy członkowie postawili jednak taki warunek wstępny. Naszym celem nie było zwiedzanie rodzinnych stron”, powiedział RFA, sugerujšc, że takie stanowisko mogło służyć storpedowaniu całej misji.

Dwaj inni członkowie delegacji, Kalon Sonam Topgjal, były premier, i Alak Dzigme Rinpocze, główny rewident tybetańskiego rzšdu emigracyjnego, powiadomili chińskich urzędników w New Delhi, że chcieliby odwiedzić Czamdo i Dragjab oraz Rikong i Congon. Chińczycy odmówili, lecz oœwiadczyli, że będzie to można omówić przy okazji następnych wizyt.

Strona chińska chciała, by delegaci przybyli do TRA przez Hongkong, Guangdong, Szanghaj i Sichuan, a następnie udali się do Pekinu. Nie wiadomo, czy dojdzie do drugiej wizyty, którš planowano na paŸdziernik. W jej skład miał wejœć Lodi Gjari, specjalny wysłannik Dalajlamy, oraz mówišcy płynnie po chińsku Cekjam, przedstawiciel Dalajlamy na Tajwanie.

Impas trwa od kilku miesięcy (we wrzeœniu zeszłego roku Tybetańczycy zaproponowali wysłanie do Chin dziesięcioosobowej delegacji). Przedstawiciele Dalajlamy odwiedzili Chiny w 2002 i 2003 roku, niemniej póŸniej Pekin wyrażał niezadowolenie z zagranicznych wizyt Dalajlamy – m.in. w USA, gdzie przywódca Tybetańczyków spotkał się z prezydentem G.W. Bushem i wysokimi przedstawicielami administracji. Pekin wystosował oficjalny protest, wzywajšc Stany Zjednoczone do przestrzegania wczeœniejszych zobowišzań, uznania Tybetu za częœć Chin i nieudzielania poparcia sprawie niepodległoœci Tybetu. Dalajlama – i Waszyngton – podkreœlajš, że nie opowiadajš się za niepodległoœciš, lecz „prawdziwš autonomiš” narodu tybetańskiego.

Podczas ostatnich wizyt zagranicznych Dalajlama dawał wyraz głębokiemu zaniepokojeniu „kulturowym ludobójstwem”, którego dokonujš w Tybecie Chiny, natomiast Pekin ostro krytykował „próby wykorzystywania” innych państw do prowadzenia „działalnoœci separatystycznej”.