6 lipca, w dniu szeœćdziesištych pištych urodzin Dalajlamy, w Lhasie panowała bardzo napięta atmosfera. Władze wprowadziły nowe ograniczenia, by zapobiec jakimkolwiek obchodom. Tybetańczycy nie mogli odprawiać tradycyjnej ceremonii palenia kadzidła (sang sol) – ani na terenia miasta, ani we własnych domach. Wiarygodne Ÿródła podajš, że zamknięto też wszystkie miejsca kultu. Przy kadzielnicach w tybetańskiej częœci miasta i na Barkhorze rozstawiono posterunki, a władze ostrzegły, że każdy – w tym cudzoziemcy – kto zostanie złapany na paleniu kadzidła, trafi do aresztu.
 
 Ograniczenia były surowsze niż w poprzednich latach – władze usztywniajš bowiem stanowisko wobec religii i coraz szczelniej kontrolujš stolicę. W czerwcu urzędnicy państwowi, emeryci, studenci i uczniowie nie mogli brać udziału w tradycyjnym lingkor (pielgrzymce wokół sanktuariów Lhasy), stanowišcym częœć obchodów buddyjskiego œwięta Sagadała. Służba bezpieczeństwa rozstawiła kamery na trasie pielgrzymki, by zidentyfikować wszystkich uczestników. Podczas Losaru, czyli œwišt Nowego Roku kalendarza tybetańskiego, które przypadały w lutym, urzędnicy państwowi otrzymali zakaz wymieniania, jak każe tradycja, flag modlitewnych przed swoimi domami, które ponownie rewidowano w poszukiwaniu ołtarzy i zdjęć Dalajlamy. Zakłady fotograficzne majš zakaz produkowania odbitek zdjęć piętnastoletniego Ugjena Trinleja Dordże, XVII Karmapy, który w styczniu uciekł do Indii.
W zeszłym roku, mniej więcej w tym samym okresie, również wprowadzono nadzwyczajne œrodki bezpieczeństwa i dokonano prewencyjnych aresztowań w zwišzku z 40. rocznicš wybuchu powstania w Lhasie. W cišgu roku sytuacja w mieœcie uległa jednak dalszemu pogorszeniu; Tybetańczycy, którzy w jakikolwiek sposób dajš wyraz lojalnoœci wobec Dalajlamy, narażeni sš na coraz surowsze kary. Z wiarygodnych raportów wynika, że komitety osiedlowe i urzędnicy państwowi z Lhasy i okolic otrzymali polecenie zrewidowania wszystkich domów i skonfiskowania zdjęć Dalajlamy oraz wszelkich publikacji na jego temat.
Regionalne wydziały departamentu propagandy i Biuro Bezpieczeństwa Tybetańskiego Regionu Autonomicznego (TRA) ponownie ogłosiły zakaz drukowania i sprzedawania zdjęć Dalajlamy. Zakaz ten obowišzuje od 1996 roku, a ogłoszenie go po raz kolejny œwiadczy o determinacji, z jakš władze dšżš do jego egzekwowania. Lokalnym zakładom fotograficznym i wydawnictwom zabroniono też produkowania zdjęć XVII Karmapy, na które w Lhasie jest ogromny popyt.
Zakaz, dotyczšcy tradycyjnego lingkor, obowišzywał przez cały czerwiec, a nie piętnaœcie dni œwięta Sagadała. Władze ostrzegły urzędników państwowych, że zostanš wyrzuceni z pracy, uczniów, że będš relegowani ze szkół, a emerytów, że stracš œwiadczenia, jeœli wezmš udział w pielgrzymce. Funkcjonariusze służby bezpieczeństwa filmowali wszystkich uczestników uroczystoœci. „Podczas Sagadały w mieœcie panowała strasznie napięta atmosfera. Bardzo niewielu ludzi zdecydowało się w tym roku na lingkor. Urzędnicy państwowi majš też zakaz dawania jałmużny mnichom i mniszkom, którzy znaleŸli się przez to w trudnej sytuacji – informuje Ÿródło TIN. – Funkcjonariusze konfiskujš ludziom już nie tylko ołtarzyki, ale i kadzielnice”. (Palenie kadzidła jest tradycyjnym rytuałem tybetańskim, który praktykuje się przez cały rok, a nie tylko z okazji urodzin Dalajlamy.)
22 czerwca agencja Xinhua opublikowała białš księgę rzšdu ChRL, poœwięconš tybetańskiej kulturze. „Tybetańczycy mogš uprawiać normalnš działalnoœć religijnš oraz uczestniczyć w tradycyjnych œwiętach religijnych i ludowych – piszš jej autorzy. – Tybetańczycy, podtrzymujšc [dawne] tradycje, wzbogacili też swoje życie, przejmujšc wiele nowych obyczajów, które widać w stroju i ozdobach, w domu, na stole, podczas œlubów i pogrzebów”. Biała księga wspomina też o Sagadała, upamiętniajšcym narodziny i oœwiecenie Buddy Œakjamuniego, nazywajšc je „jednym z tradycyjnych œwišt i jarmarków w Tybecie”.

Obchody urodzin Dalajlamy próbš „podzielenia macierzy”

26 czerwca władze miejskie w Lhasie ponownie wydały okólnik, „delegalizujšcy” Trunglha Jarsol (œwiętowanie urodzin Dalajlamy), w którym ostrzegały, że wobec ewentualnych uczestników zostanš podjęte „odpowiednie kroki”. Dokument zatytułowany „Zwięzła informacja Ludowego Rzšdu Miasta Lhasa o zakazie nielegalnych obchodów Trunglha Jarsol” mówi o „wzniecaniu” przez „klikę Dalaja” „rozmaitych niepokojów w różnych regionach Tybetu pod pretekstem obchodów takich jak Trunglha Jarsol w celu podzielenia macierzy”. W tym roku do tekstu dodano zdanie: „Rzšd podejmie wszelkie niezbędne kroki wobec tych nielegalnych obchodów i oczekuje, że ludzie nie wezmš w nich udziału”.
W lutym władze TRA zaostrzyły kontrolę nad tradycyjnymi obchodami Nowego Roku kalendarza tybetańskiego (Losar). Tybetańczycy otrzymali okólnik komitetu rzšdu ludowego w Lhasie, zabraniajšcy udziału w ceremonii palenia kadzidła przy moœcie na szosie łšczšcej Tybet z Sichuanem. „Ceremonia palenia kadzideł w pobliżu mostu œcišga tam nie tylko wielu ludzi i liczne pojazdy, ale i (...) utrudnia ruch kołowy na szosie i zakłóca normalne życie społeczne mas w okresie œwišt”, czytamy w dokumencie, który wydano 26 stycznia. Władze uzasadniły nowe ograniczenia koniecznoœciš „strzeżenia narodowej jednoœci” i „stabilizacji”. „Ponad wszelkš wštpliwoœć dowiedziono, że separatystyczna klika Dalaja wykorzystuje każdš sposobnoœć do podkopywania politycznej i społecznej stabilizacji w Lhasie. Jeœli więc [uroczystoœci] odbędš się, (...) siły separatystyczne z pewnoœciš wykorzystajš tak wielkie zgromadzenie do prowokowania rozmaitych sytuacji i zamieszek”.
W maju przewodniczšcy rzšdu ludowego TRA, Legczog, wygłosił przemówienie na forum Zgromadzenia Przedstawicieli Ludowych TRA, w którym zapowiadał, że władze zamierzajš zwiększyć kontrolę nad ceremoniami religijnymi: „Musimy w pełni realizować politykę partii wobec religii, (...) zgodnie z prawem wzmacniać kontrolę nad religiš, stanowczo kłaœć kres nielegalnej działalnoœci religijnej, lepiej kontrolować rozproszonych w społeczeństwie mnichów i przedmioty religijne na rynku, jak najczęœciej prowadzić kampanie edukacji patriotycznej w kluczowych klasztorach (...), by na ich czele stali zawsze patriotyczni duchowni. Musimy aktywnie kierować religiš, aby odpowiadała ona wymogom społeczeństwa socjalistycznego; zdecydowanie promować materializm, naukę i kulturę, aby zniwelować negatywny wpływ religii; (...) oraz z całš stanowczoœciš zapobiegać wykorzystywaniu religii do ingerowania w administrację, sšdownictwo, edukację, małżeństwo, planowanie rodziny, produkcję i życie”.