Khenpo Dzigme Phuncog, główny nauczyciel Instytutu Serthar, jednego z najważniejszych oœrodków buddyzmu tybetańskiego w Tybecie, został przewieziony do Czengdu, stolicy prowincji Sichuan. Do niedawna leczono go w szpitalu wojskowym w Barkham (chiń. Ma’erkang) w Tybetańskiej Prefekturze Autonomicznej Ngaba. TIN uzyskał nowe materiały, ukazujšce rozmiar zniszczeń w położonym w dolinie Larung Instytucie. Z napływajšcych do TIN raportów wynika, że grupy robocze, które pojawiły się tu w czerwcu, wyrzuciły z Serthar setki mniszek. Co najmniej jedna odebrała sobie życie. Tybetańczycy, żyjšcy w mniejszych obozach monastycznych w tym regionie, obawiajš się, że represje spadnš wkrótce i na nich.

Władze skoncentrowały się na wyburzaniu kwater mniszek (choć w czerwcu i lipcu zniszczono również domy należšce do studentów z Chin i innych państw). Do tej pory zrównano z ziemiš ponad tysišc domostw. Na uzyskanych przez TIN zdjęciach widać również nienaruszone budynki, zamieszkiwane przez uczniów – mnichów, pochodzšce z regionu mniszki, niedołężne kobiety i garstkę œwieckich adeptów – którym zezwolono na pozostanie w Serthar.
 

Š TIN, paŸdziernik 2001. Na tym stoku ostały się jeszcze drewniane chatki mniszek.

ródła TIN utrzymujš, że sprowadzeni przez urzędników chińscy robotnicy dostajš od 130 yuanów (16 USD) za wyburzenie jednej kwatery. Tybetańczyk, który niedawno opuœcił Serthar, mówi, że władze domagały się, by khenpo [w tradycji njingma tytuł ten oznacza wielkiego uczonego – odpowiednik gesze w szkole gelug] uczestniczyli w burzeniu domów, ale ci stanowczo odmówili, gdyż należały one do duchownych i w każdym stał ołtarz. Władze zobowišzały do niszczenia budynków urzędników z dwóch sšsiednich okręgów: Ngaba (chiń. Aba) w prefekturze Ngaba prowincji Sichuan oraz Czigdril (chiń. Jiuzhi) w TPA Golog (chiń. Guoluo) prowincji Qinghai.  “Wiele mniszek z Serthar żebrze o jedzenie i pienišdze w Xiningu, Czengdu i innych regionach – powiedział TIN turysta, który przed kilkoma dniami wrócił z Tybetu. – Ich główny problem polega na tym, że nie mogš wstępować do innych klasztorów, a œlubowania zakonne nie pozwalajš im na powrót do œwieckiego życia”. Mniszki, z którymi rozmawiał, twierdziły, że policjanci i urzędnicy “wywlekali z domów i bili” kobiety, odmawiajšce opuszczenia Instytutu. Niezależne Ÿródła informujš TIN, że wiele mniszek, dla których zburzenie domów i wyrzucenie z Serthar było głębokim szokiem, trafiło do klinik i szpitali.

“Podczas wiecu w Larung Gar, na którym ogłoszono decyzję o wydaleniach, niektóre mniszki mdlały z przerażenia – powiedział TIN tybetański uciekinier z Serthar. – Urzędnicy cucili je wodš z wiader. Niektóre doszły póŸniej do siebie w szpitalach, inne nie”.
 

Š TIN, paŸdziernik 2001. Zburzone domy mniszek.

Na liœcie wydalonych znalazła się dwudziestojednoletnia Łangmo z prefektury Kardze. “Powiedzieli jej, że ma się wynosić, ale nie miała gdzie pójœć – mówi to samo Ÿródło. – Jej rodzice mieszkajš w Larung Gar. Sš bardzo starzy, musiała ich utrzymywać. Próbowała tłumaczyć to aparatczykom, ale nikt nie chciał jej słuchać. Wpadła w depresję. W dodatku zaprzyjaŸnione z niš mniszki, które wyrzucono wczeœniej, prosiły, by pilnowała ich dobytku. A oni zburzyli bodaj osiem czy dziewięć z tych kwater. Musiała dojœć do wniosku, że nie ma innego wyjœcia, i jakoœ na poczštku czerwca powiesiła się na swoim pasku w lesie za klasztorem. Widzieliœmy jej ciało. Mnisi modlili się tam i odprawiali rytuały”.  Mnisi i mniszki z Serthar obawiajš się o Khenpo Dzigme Phuncoga, wybitnego nauczyciela duchowego, który w 1980 roku założył Instytut Serthar – centrum studiów buddyjskich i medytacji. Khenpo chorował już wiosnš, przed pojawieniem się grup roboczych, ale potem jego stan znacznie się pogorszył. Tybetańczyk z Larung Gar, któremu udało się uciec za granicę, tłumaczy to “niepokojem i gniewem”, wywołanym niszczeniem kompleksu i wydalaniem duchownych. Po pojawieniu się grup roboczych Khenpo Dzigme Phuncog przestał udzielać nauk. PóŸniej przewieziono go do szpitala wojskowego w Barkham, a następnie do stolicy prowincji, Czengdu. Nie wiadomo, czy nadal jest leczony.

Wydalenia

Przed przybyciem grup roboczych w Serthar studiowało i praktykowało ponad siedem tysięcy osób. Larung Gar był największym zgromadzeniem mnichów i mniszek w kontrolowanym przez Chiny Tybecie. Już w 1991 roku obawiano się, że wprowadzane przez władze restrykcje – majšce zwiększyć kontrolę państwa nad błyskawicznie rozrastajšcymi się klasztorami – dotknš również Serthar. Instytut miał status “akademii”, a nie klasztoru, i tym zapewne należy tłumaczyć fakt, iż ominęła go pierwsza fala “edukacji patriotycznej”, która przetoczyła się przez tybetańskie œwištynie buddyjskie Sichuanu w 1997 roku. Życia religijnego w Serthar nie zakłócano właœciwie do 1999 roku, kiedy to do Instytutu przybyła oficjalna grupa robocza. “Lokalni urzędnicy oœwiadczyli, że Instytut zszedł na złš œcieżkę i przyjmuje zbyt wielu uczniów – powiedział TIN mnich, który studiował wówczas w Serthar, a dziœ jest uchodŸcš. – Cišgle powtarzali, że potrzebujemy programu edukacji patriotycznej i że musimy poddać œcisłej kontroli liczbę uczniów”. W tym czasie ograniczono też swobodę ruchów Khenpo Dzigme Phuncoga, wielokrotnie odmawiajšc mu zgody na udzielanie nauk poza terenem kompleksu. W 1999 roku władze ogłosiły, że zamierzajš zredukować liczbę mnichów do tysišca, a mniszek – do czterystu, do masowych wydaleń przystšpiono jednak dopiero latem tego roku. Wiarygodne Ÿródło podaje, że władze majš jeszcze ambitniejszy, długofalowy, plan dalszego zmniejszania społecznoœci monastycznej Instytutu.
 
 

Š TIN, paŸdziernik 2001. Kwatery, w których nadal mieszkajš mnisi.

“Władze chińskie najwyraŸniej niepokoi zgromadzenie oddanych ludzi, którzy poœwięcajš życie studiowaniu i praktykowaniu buddyzmu – uważa człowiek, który odwiedził niedawno Instytut i rozmawiał z wydalonymi mniszkami. – Rosnšca liczba chińskich studentów, Hanów, oraz atmosfera represji, jakš wywołało rozbicie Falun Gong, zwiększyły pewnie determinację aparatu, który postawił zabrać się w końcu za Serthar”.  Z uzyskanych przez TIN informacji wynika, że rozkaz usunięcia duchownych i wyburzenia ich kwater zapadł na najwyższym szczeblu partyjnej hierarchii w Pekinie. Wydaje się, że kluczowš rolę odegrał tu Yin Fatang, twardogłowy sekretarz partii w Tybecie w latach 1980-85, który miał przekonać przywódców KPCh, że tak wielkie zgromadzenie tybetańskich duchownych grozi “wybuchem działalnoœci separatystycznej”. Po złożeniu wizyty w regionie przekazał raport o “separatystycznym zagrożeniu” bezpoœrednio prezydentowi Jiang Zeminowi. Departament Pracy Frontu Jednoœci zbadał sytuację i stwierdził, że nie ma żadnych dowodów na prowadzenie działalnoœci separatystycznej w Serthar. TIN wiadomo, że Khenpo Dzigme Phuncog utrzymywał przyjazne stosunki z lokalnymi władzami, a jego Instytut słynšł z całkowitego oddania studiom buddyjskim. Kilku zaniepokojonych dygnitarzy przeforsowało jednak decyzję o wydaleniach.

Nadzorowani przez urzędników robotnicy wyburzajš kwatery, by uniemożliwić duchownym powrót do Serthar. Wiele mniszek zmuszano do podpisywania zobowišzania, że nie będš próbować wrócić do Instytutu. Władze ogłosiły też, że Serthar zostanie poddany œcisłej kontroli, dotyczšcej przede wszystkim “kontaktów z ludŸmi z Indii” – czyli osobami, które mogłyby mieć zwišzek z Dalajlamš i tybetańskim rzšdem emigracyjnym.