Do TIN napływajš nowe informacje o nadzwyczajnych œrodkach bezpieczeństwa, jakie wprowadzono w Lhasie podczas lipcowej wizyty wiceprezydenta ChRL Hu Jintao. Z wiarygodnych raportów wynika, że przed przyjazdem Hu zatrzymano wiele osób, w tym członka komitetu, organizujšcego obchody pięćdziesištej rocznicy „pokojowego wyzwolenia” Tybetu. Na ulice wyprowadzano specjalne oddziały do tłumienia zamieszek, by zastraszyć Tybetańczyków. Wiceprezydent Hu Jintao ma zwišzki z Tybetem; po fali niepodległoœciowych manifestacji, jako sekretarz partii Tybetańskiego Regionu Autonomicznego, w 1989 roku nadzorował tu wprowadzanie stanu wojennego.
Do udziału w głównej uroczystoœci rocznicowej, która odbyła się 19 lipca na otoczonym przez uzbrojonych żołnierzy placu u stóp Potali, zmuszono tysišce Tybetańczyków. Inni, w tym dzieci, uczniowie i mnisi, musieli utworzyć szpaler, witajšcy dygnitarzy z Hu Jintao na czele. Tybetańczycy, którzy uczestniczyli w ceremonii lub oglšdali jš w telewizji, mówili zachodnim turystom, że przemówienia delegatów z Pekinu i przywódców lokalnych koncentrowały się na atakach na Dalajlamę, a nie, jak oczekiwano, pięćdziesięcioletnim wkładzie Chin w rozwój Tybetu.

Nadzwyczajne œrodki bezpieczeństwa zaczęto wprowadzać miesišc wczeœniej. Na tydzień przed wizytš i kilka dni po niej mieszkańcy Lhasy codziennie obserwowali ten spektakl: przed Dżokhang zajeżdżały cztery ciężarówki – dwie z armatkami wodnymi i dwie ze specjalnymi oddziałami do tłumienia zamieszek. Uzbrojeni żołnierze, w hełmach i maskujšcych mundurach, wyskakiwali z wozów, przebiegali przez plac przed Dżokhangiem i stawali w zwartym szyku przed lokalnym komisariatem. „Wszystko to wyglšdało tak, jakby chcieli przerazić ludzi”, powiedział TIN zachodni turysta. Na dachach Barkhoru, tybetańskiej dzielnicy miasta, rozstawiono wyraŸnie widocznych snajperów. Na kilka tygodni przed uroczystoœciami funkcjonariusze służb bezpieczeństwa odwiedzali o œwicie hotele, legitymujšc wszystkich goœci. Mieszkańcom Lhasy wydano czerwone flagi i okolicznoœciowe sztandary, które kazano zawieszać na domach i sklepach. Opornym grożono grzywnami.

W przeddzień wizyty Hu Jintao policja oczyœciła plac przed Potalš. „To byli głównie tybetańscy funkcjonariusze w nowych, czarnych mundurach – powiedział TIN pewien turysta. – Byli brutalni dla swoich, kilka osób skopano, ale do turystów odnosili się uprzejmie. Wygonili ludzi z placu i rozstawili barierki, których pilnowali cywile z żółtymi opaskami. Zamknęli wszystkie ulice w okolicach placu. Wpuszczano tylko tych z przepustkami”. Policjantom pomagali członkowie komitetów dzielnicowych.
19 lipca tysišce wybranych przez lokalne komitety Tybetańczyków musiało zajšć miejsca na placu o pištej rano. Nie mogli nic wnieœć – nawet chronišcych przed słońcem parasolek, butelek wody i jedzenia. Mieszkańcom Lhasy, którzy nie uczestniczyli w ceremonii, kazano oglšdać transmisję w domach i nie wychodzić na ulice. Mimo tego ostrzeżenia, już o œwicie w okolicach placu zebrały się tysišce osób. Dygnitarze opuœcili plac koło południa, a tłum przyglšdał się wycofywaniu oddziałów wojska i policji. Naoczny œwiadek twierdzi, że w paradzie uczestniczyło dwa tysišce żołnierzy, specjalne oddziały policji uzbrojone w karabiny maszynowe, pięć lub szeœć ciężarówek z armatkami wodnymi, ciężarówki z ciężkimi karabinami maszynowymi i zwojami drutu kolczastego oraz oddziały do tłumienia zamieszek w pełnym rynsztunku bojowym. Robišcym zdjęcia turystom odbierano filmy.
Z wiarygodnych raportów wynika, że władze nagrodziły Tybetańczyków i funkcjonariuszy służ bezpieczeństwa, którzy pomagali w organizacji obchodów. Kierownicy administracji wszystkich lhaskich klasztorów dostali wysokie premie i dzień urlopu, a komendanci komisariatów – premie i telefony komórkowe.