Władze w Szigace (chiń. Rigaze) podkreœliły wagę polityki bezpieczeństwa, publikujšc niezwykłe oœwiadczenie w Dzienniku Ludowym, w którym podano, że zimš straż graniczna „dopadła” 254 osoby, próbujšce przedostać się do Nepalu. Rzšdowe media informujš również o sukcesach lokalnych struktur służb bezpieczeństwa. Na poczštku kwietnia sekretarz partii Tybetańskiego Regionu Autonomicznego Guo Jinlong spotkał się z władzami prefektury i zarzšdem klasztoru Taszilhunpo, siedziby panczenlamów. Jego wystšpienie poœwięcone było wadze „stabilizacji”.

 10 marca Dziennik Tybetański doniósł o spotkaniu Komitetu Partii ds. Obrony Granicy Tybetańskiego Bezpieczeństwa Publicznego, które odbyło się dzień wczeœniej i dotyczyło oceny pracy oddziałów straży granicznej podczas zimowej kampanii „mocnego uderzenia”: „W ramach kampanii Mocnego Uderzenia graniczne służby bezpieczeństwa dopadły i zatrzymały 254 osoby, które przekradały się przez granicę, oraz skonfiskowały wiele reakcyjnych materiałów propagandowych”. „Reakcyjnymi materiałami propagandowymi” mogš być na przykład ksišżki Dalajlamy i broszurki tybetańskiej społecznoœci emigracyjnej. Tybetańczyków, którzy próbujš przewozić publikacje o charakterze politycznym, traktuje się znacznie brutalniej niż osoby nielegalnie przekraczajšce granicę. Często trafiajš oni do więzień. Rzšdowy dziennik podał również, że straż graniczna z Szigace „energicznie atakowała działalnoœć przestępczš na granicy”, „wprawiajšc tym kryminalistów w przerażenie”.
 Uciekinierzy z Tybetu z reguły wybierajš trasę, prowadzšcš przez prefekturę Szigace. W zeszłym roku władze chińskie zaszokowała ucieczka XVII Karmapy, który miał pełnić rolę kluczowego, lojalnego wobec partii „patriotycznego duchownego”. Musiało to zwiększyć presję na lokalne władze w Szigace, które chciały teraz wykazać się jakimiœ sukcesami w „strzeżeniu granic” i „polityce bezpieczeństwa”. Z napływajšcych do TIN raportów wynika, że tej zimy liczba tybetańskich uchodŸców spadła o 15 procent w porównaniu z tym samym okresem ubiegłego roku. Można uznać to za sukces chińskich służb granicznych, niemniej liczba ta jest nadal bardzo wysoka i œwiadczy o determinacji Tybetańczyków, którzy podejmujš ogromne ryzyko, próbujšc przedostać się do Nepalu i Indii.
 7 marca Dziennik Tybetański informował o utworzeniu w Szigace „nowej sieci struktur najniższego szczebla, która obejmuje całš prefekturę”. Owe „siatki” sš elementem „ogólnej strategii bezpieczeństwa”, majšcej zlikwidować „separatyzm”, podkopać wpływy Dalajlamy i rzšdu emigracyjnego oraz zapobiegać nielegalnemu przekraczaniu granicy: „W ostatnich latach komitet partii prefektury Szigace i lokalna administracja przywišzywały wielkš wagę do stabilizowania sytuacji. (...) Każda komórka partii i rzšdu wyznaczyła dobrš osobę, powierzajšc jej odpowiedzialnoœć za wdrażanie całoœciowej strategii utrzymywania porzšdku społecznego i zapewniania bezpieczeństwa. W okręgach, miastach i wioskach powstała struktura, w której każdy szczebel odpowiada za inny szczebel i mobilizuje go do realizowania [polityki bezpieczeństwa]”.
 Tybetańczycy złapani podczas nielegalnego przekraczania granicy w prefekturze Szigace z reguły sš najpierw przewożeni do więzień „miejskich”, takich jak Dram (chiń. Zhangmu) lub Tingri, albo okręgowych aresztów œledczych, np. Njalam (chiń. Nielamu), a następnie do prefekturalnego aresztu œledczego Njari. Po kilku lub kilkunastu tygodniach sš zwalniani lub przewożeni do aresztu œledczych w miejscu zameldowania. Największe niebezpieczeństwo grozi byłym więŸniom politycznym. Za próbę ucieczki karze się ich zwykle kolejnym wyrokiem. Osadzeni z Njari informujš o rutynowym znęcaniu się nad zatrzymanymi, biciu, pozbawianiu wody i żywnoœci oraz bardzo złych warunkach w tym areszcie.
 
 Wizyta sekretarza partii w Taszilhunpo

 Podczas kwietniowej wizyty sekretarza partii TRA Guo Jinlonga w Szigace wprowadzono nadzwyczajne œrodki bezpieczeństwa. Z napływajšcych do TIN raportów wynika, że klasztor Taszilhunpo obstawili funkcjonariusze służb bezpieczeństwa, kontrolowano wjeżdżajšce do miasta samochody i zamknięto wszystkie domy publiczne w okolicy. Wydaje się, że celem wizyty było podkreœlenie wagi „stabilizacji politycznej” i partyjnej „polityki bezpieczeństwa” w regionie. Sytuacja w klasztorze Taszilhunpo jest napięta od 1995 roku, kiedy to władze chińskie mianowały własnego Panczenlamę i uwięziły wskazanego przez Dalajlamę Genduna Czokji Nimę. 12 lipca 1995 mnisi zorganizowali demonstrację i zamknęli klasztor, protestujšc przeciwko mianowaniu chińskiego Panczenlamy i uwięzieniu Czadrela Dziampy Trinleja Rinpocze, opata Taszilhunpo. Aresztowano ponad czterdziestu duchownych. Większoœć zwolniono po kilku miesišcach, ale niektórych skazano na kary więzienia (od pół do dwóch i pół roku). Wyrok skazanego na szeœć lat więzienia Czadrela Rinpocze kończy się w tym tygodniu.
 8 marca, podczas spotkania z urzędnikami komitetu ds. narodowoœci, hierarchami buddyjskimi i zarzšdem Stowarzyszenia Buddyjskiego w Szigace, Guo Jinlong pochwalił lamów Taszilhunpo za „usunięcie przeszkód i podziałów, wywołanych przez Dalajlamę w zwišzku z reinkarnacjš Panczena”. Z wiarygodnych raportów wynika, że sekretarz nie spotkał się z większoœciš mnichów Taszilhunpo. „Œwiadczy to tym, że partyjniacy nie sš pewni mnichów z tego klasztoru”, informuje Ÿródło TIN.
 „Strzeżenie stabilizacji społecznej leży w interesie wszystkich ludzi, w tym lamów – cytuje Guo Jinlonga Dziennik Tybetański. – Wszyscy lamowie powinni uprzytomnić sobie wspaniałoœć sytuacji, zwišzanej ze stabilizacjš społecznš i szybkim wzrostem gospodarczym w Tybecie. (...) Jeżeli społeczeństwo się zdestabilizuje, nastšpi stagnacja gospodarcza i trudno będzie prowadzić normalnš działalnoœć religijnš, nie wspominajšc o przycišganiu do klasztorów nowych wiernych i pielgrzymów”. Guo Jinlong podarował klasztorowi tablicę z wypisanym przez prezydenta Jiang Zemina hasłem: „Strzegšc kraju i przynoszšc korzyœci ludowi”. „Ten dar jest niezrównanym zaszczytem dla œwištyni”, napisał Dziennik Tybetański.