TCPCD udało się potwierdzić raporty o zatrzaœnięciu bram wyższych uczelni – m.in. akademii medycznych, szkół policyjnych, wydziałów księgowoœci itd. – przed ponad 300 tybetańskimi uczniami.

30 lipca 2001 Departament Edukacji Tybetańskiego Regionu Autonomicznego opublikował rozporzšdzenie, stanowišce, że do szkół wyższych dostanš się wszyscy uczniowie, którzy na egzaminach uzyskali 225 punktów. Cztery dni póŸniej telewizja podała informację o wyższym limicie, wywołujšc panikę wœród studentów i ich krewnych, którzy œwiętowali już pomyœlne zaliczenie egzaminów. Około 300 Tybetańczyków – głównie młodzież i rodzice – zgromadziło się przed budynkiem lhaskiego Departamentu Edukacji. Ponieważ nikt nie chciał z nimi rozmawiać, przeszli pod siedzibę rzšdu TRA, domagajšc się wyjaœnień i protestujšc przeciwko zmianie zasad naboru na studia.

Do protestujšcych wyszedł w końcu urzędnik niższego szczebla, który wyjaœnił, że zaszło “nieporozumienie”, spowodowane “literówkš” w opublikowanym tekœcie rozporzšdzenia. Następnie zażšdał podania nazwisk organizatorów protestu i ostrzegł, że “takie rzeczy nie sš zdrowe”. Ponieważ wielu rodziców nie dało się zastraszyć, urzędnik zaczšł grozić surowymi konsekwencjami, jeœli wystšpienie “nabierze charakteru politycznego”.

Władze, najwyraŸniej bojšc się eskalacji protestów, próbowały załagodzić konflikt. Uczniom pozwolono na bezpłatne repetowanie ostatniej klasy. Wydaje się to doœć bezsensowne, gdyż powtórzenie ukończonej już klasy nie przyniesie im żadnego pożytku. Nikt też nie zagwarantował, że za rok dostanš się na studia.

ródła TCPCD utrzymujš, że władze sfałszowały dokumenty, zaniżajšc liczbę skrzywdzonych uczniów do 200. Co więcej, odebrane Tybetańczykom miejsca były formalnie zarezerwowane dla “mniejszoœci etnicznej”. Zamiast Tybetańczyków przyjęto jednak Chińczyków, których stać było na zapłacenie łapówek.

Innymi słowy, Chińczycy nagminnie kradnš nieliczne szanse, jakie “dano” Tybetańczykom. W 2001 roku w TRA przyznano 1019 “specjalnych” indeksów; tylko 405 przypadło Tybetańczykom – reszta Chińczykom. Stawia to w innym œwietle szumne oœwiadczenia Pekinu, który twierdzi, że poczynił “ogromne nakłady” na edukację w TRA. Ponad 30 procent uciekinierów z TRA to dzieci, które szukajš w Indiach wykształcenia. W 2001 roku było ich 750.
 

Uciekinier z Tybetu twierdzi, że w okręgu Dzokhang prefektury Szigace zatrzymano Cangpę, tybetańskiego policjanta, który po pijanemu wykrzykiwał w knajpie “Wolny Tybet”. Cangpa spędził pięć miesięcy a areszcie œledczym, a po zwolnieniu został wyrzucony z policji. (To samo Ÿródło informowało również o incydentach, œwiadczšcych o dyskryminowaniu Tybetańczyków. Np. po bójce w teatrze między dwoma młodymi Tybetańczykami i chińskimi żołnierzami, Tybetańczycy trafili za kraty, a Chińczycy odeszli wolno, choć obie strony odniosły takie same obrażenia.)