Sonam Czoephel, jeden z dwóch zaufanych Gesze Sonama Phuncoga, zdołał uciec z Tybetu i dotrzeć do Dharamsali po dwóch latach ukrywania się przed chińskimi służbami bezpieczeństwa.

Po aresztowaniu Gesze Sonama Phuncoga w paŸdzierniku 1999 roku na ulice Kandze wyszły trzy tysišce Tybetańczyków, domagajšcych się uwolnienia tego słynnego nauczyciela buddyjskiego. Aresztowano wiele osób. Po demonstracjach władze urzšdziły prawdziwe polowanie na Sonama Czoephela, którego podejrzewały o prowadzenie działalnoœci politycznej.
Faktycznie, po powrocie z Indii w 1996 roku, Sonam Czoephel dopuszczał się wielu „przestępstw”, które zdaniem chińskich władz mogły „zagrażać bezpieczeństwu państwa” – w dwudziestu wioskach okręgu Kandze pożyczał kasety wideo i rozprowadzał ulotki, mówišce o Dalajlamie i działalnoœci tybetańskiego rzšdu emigracyjnego. Dzięki poparciu ludzi udawało mu się wielokrotnie wymykać Chińczykom. Na dzień przed aresztowaniem Gesze ktoœ zdołał go uprzedzić i pomóc w ucieczce.
25 paŸdziernika 1999 dwudziestu funkcjonariuszy BBP wdarło się do domu Czoephela. Po rewizji zagrozili krewnym, że dostanš kule w łeb, jeœli natychmiast nie odnajdš poszukiwanego. Przy okazji skatowano pałkami elektrycznymi brata Czoephela, Ceringa. Zostawiono go w spokoju, gdy, zlany krwiš, stracił przytomnoœć. Przez kilka tygodni nie mógł wstać z łóżka ani otworzyć oczu.
Podobne wizyty chińscy funkcjonariusze składali w domu Czoephela co najmniej trzynastokrotnie. Zawsze kończyło się biciem, zatrzymaniem brata, przyjaciół lub przypadkowych mieszkańców wioski. Władze skonfiskowały cały dobytek rodziny – wartoœci około 50 tys. yuanów – mówišc, że Czoephel wydał „drugie tyle” na „działalnoœć separatystycznš”. Krewni i znajomi Czoephela sš do dziœ nękani i przesłuchiwani przez lokalne władze.
Sonam Czoephel urodził się w 1977 roku w wiosce Molsang, w okręgu Kandze. Ukończył wiejskš szkołę podstawowš, a potem przez dwa lata studiował buddyzm w klasztorze Dhargjeling. W 1991 roku przyjęto go do szkoły œredniej Nangten Lobling w Kandze, w której uczył Gesze Sonam Phuncog. Za radš Gesze ukończył – z wyróżnieniem – kurs mechaniczno-elektryczny. Nowa wiedza przydała mu się w klasztorze. Często pomagał też ludziom. Coraz więcej czasu spędzał z Gesze, stajšc się jego najbardziej zaufanym uczniem.
Choć jego rodzina zapłaciła straszliwš cenę, Sonam Czoephel twierdzi, że nie żałuje tego, co robił. Odkšd zaczšł się ukrywać, nie miał żadnego kontaktu z krewnymi. „Myœlę o nich codziennie, myœlę o ich bólu i cierpieniach. Usypia mnie płacz. Ale i cieszę się, że Chińczycy nie zdołali mnie złapać ani zabić. Nie boję się œmierci. Chciałbym tylko zrobić coœ dla mego kraju. To warte jest każdej ofiary”.

 Nadal nie udaje się potwierdzić informacji o losie i miejscu uwięzienia Gesze Sonama Phuncoga. Według Czoephela, został on oskarżony o „podżeganie mas do separatyzmu, wyjazd do Indii ze sfałszowanym dokumentem podróży i sfotografowanie się z Dalajlamš, nielegalne odprawianie ceremonii religijnych w okręgu Kandze oraz modłów o długie życie Dalajlamy w Rongbacang”.
W marcu 2001, rok i cztery miesišce po aresztowaniu, sšd ludowy „Tybetańskiej Prefektury Autonomicznej” Kandze skazał Gesze Sonama Phuncoga na pięć lat więzienia. Najprawdopodobniej przewieziono go do więzienia Cangtung w wiosce o tej samej nazwie (okręg Dhartong prowincji Sichuan), w którym jest jedynym Tybetańczykiem.
Wczeœniej, 19 kwietnia 2001, najbliższy krewny Gesze uzyskał jedynš jak dotšd zgodę na widzenie. Trwało ono dwie minuty. Odwiedzajšcego oddzieliła od Gesze gruba, plastikowa œciana, przez którš nie dało się rozmawiać. Duchowny miał sprawiać straszne wrażenie – postarzały, posiniaczony, zgięty w pół, jak gdyby uszkodzono mu kręgosłup. Wydaje się, że stracił władzę w lewej ręce.
 

Sangmo, mniszka z klasztoru Czubsang, przez szeœć lat maltretowana i torturowana w więzieniu Drapczi, straciła wzrok. Po zwolnieniu z Drapczi 1 lutego 2001 cišgle narzekała na bóle i zawroty głowy. Krewni i przyjaciele zbierali pienišdze, by zapewnić jej jak najlepszš opiekę medycznš. Bezskutecznie. Oœlepła w marcu.
Dwudziestopięcioletnia Sangmo pochodzi z lhaskiego okręgu Meldrogongkar. 2 lutego 1995 wraz z pięcioma innymi mniszkami wzięła udział w pokojowym proteœcie w Lhasie. Miała wtedy dziewiętnaœcie lat. Wszystkie mniszki zatrzymano, pobito i przewieziono do aresztu œledczego Guca, w którym spędziły cztery miesišce.
W czerwcu 1995 ludowy sšd w Lhasie uznał jš za „głównš winowajczynię” i skazał na szeœć lat więzienia oraz utratę „praw politycznych” na dwa lata. Karę miała odbywać w Drapczi.
Sangmo trafiła na nowy trzeci rukhag (oddział) Drapczi. Wraz z innymi mniszkami brała udział w karnych, wyczerpujšcych musztrach. Byli więŸniowie twierdzš, że strażnicy traktowali jš ze szczególnš brutalnoœciš. Po proteœcie, do którego doszło w Drapczi 1 maja 1998, był bita i torturowana. Właœnie wtedy straciła zdrowie.