Pod koniec wrzeœnia 2002 TCHRD rozmawiało z dwudziestodziewięcioletnim kuzynem Tulku Tenzina Delka, Dziamjangiem Dhondupem (imię zakonne: Lobsang Gelek), który uciekł do Indii z Lithangu:

“W 2002 roku w okręgu Karze podłożono bombę, która zabiła dwie osoby. Nieco póŸniej doszło do eksplozji w Czengdu. Aresztowano Dhondupa, biznesmena, którego oskarżono o zaplanowanie zamachu. Policja przeszukała jego dom i znalazła zdjęcie Tulku Tenzina Delka. Kiedy wyszło na jaw, że Dhondup jest krewnym Tulku, policja uznała, że lama musiał mieć coœ wspólnego z zamachem. Natychmiast przeszukano jego klasztor w Njakczuce (chiń. Yajiang Xian).

Po rewizji zorganizowano wiec, w którym uczestniczyli chińscy dostojnicy i – obowišzkowo – najważniejsi lamowie z regionu. Ogłoszono, że policja znalazła kasety z filmami pornograficznymi i torbę pełnš dolarów. Myœlę, że opowiadajšc te bzdury, chcieli podburzyć ludzi przeciwko Tulku. Przeliczyli się, bo nikt im nie uwierzył. Ludzie wyszli na ulice, protestujšc przeciwko fałszywym oskarżeniom.

Nadal nie wiadomo, gdzie trzymajš Tulku. [W sierpniu Ÿródło TCHRD informowało, że jest on więziony w areszcie œledczym w Darcedo.] Razem z nim zatrzymano czterech asystentów: Tamdinga Ceringa, Cultrima, Aszera Dhargjala i Taszi Phuncoga [inne Ÿródła – a za nimi TCHRD – mówiły o “Dhondupie”]. Nie wiem, gdzie ich zamknęli. Potem aresztowano – a następnie zwolniono – jeszcze dwie osoby, które zbierały pienišdze na pomoc dla Tulku.

Œwiadkiem aresztowania był staruszek, Tenzin Thinlaj, który strasznie płakał, gdy zabierali Tulku. Tenzin Delek powiedział mu, żeby się nie martwił, bo jest niewinny. Prosił też, by przekazać ludziom, żeby nie organizowali żadnych demonstracji, ale wynajęli adwokata, jeœli dojdzie do procesu.

Mój wuj Lonkga, kuzyn Dede i zięć Tulku wynajęli więc adwokata z okręgu Karze, który zażšdał 10 lakh [lakh (hindi) – 100 tys.] yuanów, nie dajšc żadnych gwarancji wygrania sprawy. Kiedy wyjeżdżałem, rozmawiali jeszcze z adwokatem z Ngaba. Nie wiem, czy coœ z tego wynikło.

Tulku ukrył się, gdy władze podjęły pierwszš decyzję o jego aresztowaniu. Dwadzieœcia tysięcy Tybetańczyków z naszego regionu podpisało się wtedy pod petycjš do rzšdu w Pekinie. Władze lokalne wydały oœwiadczenie, że nie zatrzymajš Tulku, jeœli wróci on do klasztoru i nie będzie się do niczego mieszał. Uwierzył im.

Chińczycy zaczęli na niego krzywo patrzeć, gdy zbudował szeœć klasztorów. Potem naraził się władzom, budujšc bez zezwolenia wielkš stupę w Njakczuce, apelujšc o wiernoœć naukom Jego Œwištobliwoœci Dalajlamy i niezawieranie małżeństw z Hanami. Często krytykował karczowanie lasów i polowanie. Zawsze też prosił naszych, żeby nie walczyli z sobš o ziemię.

Potem zbudował sierociniec w Nagczu. Sam za wszystko płacił – ludzie dali tylko częœć gruntu. Ponad 300 dzieci uczyło się tam przede wszystkim tybetańskiego i religii. Władze kazały zamknšć tę placówkę w 1999 roku, bo nie miała oficjalnych zezwoleń. Wszyscy podopieczni musieli wrócić do swoich okręgów”.