Dwudziestooœmioletni Lobsang Dhondup został stracony w niedzielę, 26 stycznia 2003 roku w Kardze, mieœcie położonym przy granicy Tybetu w Sichuanie. Egzekucję wykonano po tajnej rozprawie przed Wyższym Sšdem Ludowym prowincji Sichuan. Ten sam sšd utrzymał też wyrok Tulku Tenzina Delka – karę œmierci w zawieszeniu na dwa lata.

Informacja o egzekucji nie jest jedynym szokiem. Po Tybecie kršżš przerażajšce opowieœci o obciętych uszach, zmasakrowanych ustach i nosie Lobsanga Dhondupa. Do tej pory rodzinie nie wydano ciała zabitego. Wiarygodne Ÿródło twierdzi, że przed œmierciš zadawano mu straszliwe tortury.

2 grudnia 2002 Poœredni Sšd Ludowy Tybetańskiej Prefektury Autonomicznej Kardze skazał Lobsanga Dhondupa na natychmiastowš karę œmierci i dożywotnie pozbawienie praw politycznych, a Tulku Tenzina Delka na karę œmierci w zawieszeniu na dwa lata. Obu oskarżono o udział w zamachu bombowym, do którego doszło 3 kwietnia 2002 w Czengdu, stolicy prowincji Sichuan oraz o “działalnoœć separatystycznš” i “nielegalne posiadanie broni”.

Do egzekucji jednak nie doszło. Po wniesieniu apelacji sprawa trafiła do Wyższego Sšdu Ludowego Sichuanu. Tybetańskie Ÿródła twierdzš, że podczas rozprawy, która odbyła się 2 grudnia, Lobsang Delek miał krzyknšć: “Ani Tulku, ani ja, nie mamy nic wspólnego z podkładaniem bomb. Proces był nieuczciwy”.

Mimo międzynarodowych zobowišzań Chin jako strony Konwencji przeciwko torturom oraz innemu okrutnemu, nieludzkiemu lub poniżajšcemu traktowaniu lub karaniu, która zobowišzuje do je do “podjęcia skutecznych œrodków ustawodawczych, administracyjnych, sšdowych lub innych dla zapobiegania aktom tortur na jakimkolwiek terytorium podlegajšcym ich jurysdykcji” – z ChRL systematycznie napływajš informacje o rozmyœlnym dręczeniu, poniżaniu i torturowaniu więŸniów.

TCHRD wzywa Chiny do aktywnego zapobiegania stosowaniu tortur wobec przesłuchiwanych i uwięzionych oraz do przestrzegania wszystkich zobowišzań wynikajšcych z tej Konwencji.

Lobsang Dhondup – bohater

Lobsang Dhondup urodził się w 1975 roku w Njagczu (okręg Lithang TPA Kardze prowincji Sichuan). Nie mógł się kształcić, bo w wiosce nie było żadnej szkoły. Pomagał rodzicom – Paldenowi Phuncogowi i Kathar Lhamo z rodu Dudong Kacacang – w pracy na polu. Ożenił się i spłodził dwoje dzieci, a potem opuœcił dom, by wstšpić klasztoru, który prowadził Tulku Tenzin Delek. Rok póŸniej wrócił do œwiatowego życia. Założył maleńkie biuro w hotelu w Njagczu. Sprzedawał leki i inne towary, z którymi kršżył między Njagczu i Czengdu. Swoim patriotyzmem œcišgnšł na siebie uwagę policji i władz okręgu.