Teksty. Z perspektywy Tybetańczyków

 

Niebieskie jezioro

Kunga

 

 

dumo narodu, chwało przodków

gdy podnosisz się w falach

radują się serca łabędzi

niebieskie jezioro

gdy twe brzegi skuwa lód

smucą się łabędzie serca

niebieskie jezioro

radości kraju przodków, narodu nadziejo

gdy zastygasz w lodowej tafli

złotookie ryby kryją się w głębinie

niebieskie jezioro

gdy twe brzegi poczynają tajać

śpiewają serca białych owiec

niebieskie jezioro

niebieskie jezioro, tyś pociechą dzisiaj

niebieskie jezioro, tyś nadzieją jutra

 

 

 

„Jezioro Niebieskie" - Co Ngyn, po mongolsku Kuku-nor (po chińsku Qinghai) - śpiewane przez niezliczonych wykonawców, stało się na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych XX wieku nieformalnym hymnem Tybetańczyków. Słowa napisał Dhondup Gjal, uważany za ojca tybetańskiej literatury współczesnej, muzykę skomponował Czopathar; tu w interpretacji Kungi (2011), jednego z najpopularniejszych wykonawców tybetańskiego popu.