Teksty. Z perspektywy Chińczyków
Złoty most do nowej ery
Komunistyczna Partia Chin
Paragraf 12
Buddyzm tybetański powstał w pewnym okresie historii Tybetu i ma wielki wpływ na masy. Dla naszej socjalistycznej sprawy kwestią najwyższej wagi jest pełne zrozumienie i rozwiązanie problemu religii. Od czasu III Plenum XI [KC] Komunistycznej Partii Chin, KPCh i Rząd Ludowy TRA poczyniły znaczne postępy w umacnianiu przewodniej roli Partii na niwie religii. Obecnie liczba klasztorów, mnichów i mniszek w naszym regionie w pełni zaspakaja potrzeby mas. W kwestii tej musimy być ostrożni i cierpliwi i nie pozwolić, by [religia] rozprzestrzeniała się w sposób niekontrolowany.
Jeśli idzie o religię, na naszym terenie mamy w chwili obecnej do czynienia z kilkoma poważnymi problemami, a zwłaszcza:
1. Niektóre klasztory otwarto bez zezwolenia władz; obserwujemy też nadmierny wzrost czynności religijnych. Zwłaszcza w jednym obwodzie wznoszono klasztory bez umiaru i zezwoleń; doszło tam do nieopisanego marnotrawstwa sił ludzkich, materiałów i surowców.
2. Zwiększyło się obciążenie wyznawców, co nie pozostało bez niszczycielskiego wpływu na produkcję i stopę życiową mas.
3. Problem mieszania się religii do administracji, prawa, edukacji, ślubów i kontroli urodzeń jest bardzo poważny; wpływa na wydajność mas i ich codzienne życie. Wiele instytucji religijnych było wykorzystywanych przez garstkę kontrrewolucjonistów do spiskowania przeciwko [partii] i stało się w istocie ośrodkami kontrrewolucji.
4. Niektóre klasztory łamały przepisy państwowe, przyjmując nieletnich, którzy nie ukończyli 18-go roku życia.
5. Kilku członków Partii z entuzjazmem uczestniczyło w czynnościach religijnych.
6. Mnichów i mniszek nie nauczano w zadowalającym zakresie i stopniu o linii i polityce Partii. W niektórych klasztorach nie wie się na ten temat prawie nic.
7. Wpływy wrogów zewnętrznych – zwłaszcza kliki Dalaja – przenikały do klasztorów naszego regionu bardziej niż kiedykolwiek przedtem. [Wrogowie] uważają, że “przejęcie klasztoru jest dla nich tym, co [zdobycie] okręgu dla Partii Komunistycznej” i dokładają wszelkich starań, by dopiąć swego.
Musimy być czujni wobec [machinacji] kliki Dalaja, polegających na zaprzęganiu religii w separatystyczne spiski. Musimy obnażyć sposób, w jaki Dalaj czyni religię narzędziem realizacji swych politycznych celów. Członkowie Partii, urzędnicy państwowi, mnisi i mniszki w klasztorach muszą dostrzegać polityczne różnice [między samą religią a kliką Dalaja]. Nieliczni separatyści, którzy wykorzystują religię do celów politycznych, muszą zostać zdemaskowani i ukarani zgodnie z prawem. Korzystając ze środków prawnych musimy obecnie roztoczyć większa kontrolę nad klasztorami oraz mnichami i mniszkami.
Odpowiednie przepisy i prawa wdrażać trzeba całościowo i z całą stanowczością. Należy wypracować regulacje i system, pozwalające zarządzać religią i stworzyć naszej administracji klasztornej odpowiednie podstawy [działania]. Musimy ustalić liczbę mnichów i mniszek [którzy mogą przebywać] w klasztorach. Musimy zwiększyć kontrolę nad klasztorami – zwłaszcza tymi, które były źródłem problemów. Komitety Demokratycznego Zarządzania Świątyń (KDZ) we wszystkich klasztorach są podstawowymi komórkami naszej administracji, gdyż pomagają władzom w kontrolowaniu klasztorów. Musimy odpowiednio dobierać członków KDZ-ów, by klasztorami kierowali prawdziwi patrioci, działający zgodnie z przepisami, regulującymi życie społeczne i religijne. Potrzeba edukacji: mnisi i mniszki muszą wiedzieć więcej o prawdziwym patriotyzmie i prawie. Jeśli idzie o rozpoznawanie tulku [inkarnacji lamów] buddyzmu tybetańskiego, musimy konsekwentnie realizować decyzje władz, wdrażać je zgodnie z realiami religii i być praktyczni. Musimy nauczyć buddyzm tybetański reformować się wewnętrznie oraz dostosowywać się do systemu socjalistycznego. [Buddyści] muszą nauczyć się reformować wszystkie tradycje i praktyki religijne, które kłócą się z systemem socjalistycznym, i rozwijać swą religię w zgodzie z zasadami tego systemu.