Teksty. Z perspektywy Tybetańczyków

 

Z różnych ras

Oser

 

Gaśnie, blednie cień ze snu...

W zbolałym powietrzu między górami i wezbraną rzeką

Potomkini tych biednych, tajemniczych plemion

Sięga do chudej sakiewki przymiotników

I otwierając cudne usta (obiekt wielkiej zazdrości)

Dobywa z siebie

Pieśń dźwięczącą złotymi monetami.

Poświęcenie, cenniejsze od nich

Przynosi jej w nagrodę odrobinę radości

Szlachetne rysy promienieją namiętnością

Choć zachodzące słońce pali w jej włosach pióra

Które opadają jedno po drugim.

Popatrz na te zdeformowane kości!

Teraz jednak ważna jest tylko radość.

 

Proszę, dajcie jej ziemię i potok,

Które obudzą w niej pieśń

Tamtą, naprawę spontaniczną.

Dajcie jej śpiewać o nocy buntu

W której skończyła się młodość.

W gorących łzach rozpaczy

Przekreślających wszystko przed nimi

Było jej tak ładnie.

To będzie najwspanialsza korona.

Symbol przekraczający wszystko

Co mogło budzić w niej bojaźń przed tym światem.

Ponieważ jej przeznaczeniem

Świetlistym, jest kapłaństwo.

Jakiż rytuał ofiarny musi odprawić w samotności

Żeby móc spytać: Czy to jest to?

Czy i to zostanie mi odebrane?

 

 

 

Oser (chiń. Weise) urodziła się w Lhasie w 1966 roku. Pisze po chińsku i mieszka w ChRL. We wrześniu 2003 roku jej książka „Zapiski z Tybetu" (chiń. Xizang Biji) znalazła się na indeksie. Władze uznały, że jest „szkodliwa" i zawiera „nieodpowiedzialne" wzmianki o Dalajlamie i Karmapie, który w 2000 roku uciekł do Indii. Oser zmuszono do poddania się samokrytyce - za odmowę ukarano ją usunięciem z pracy, odbierając jej jedyne źródło utrzymania, świadczenia zdrowotne i emerytalne oraz mieszkanie. Dzięki internetowi stała się jednym z nielicznych, niezależnych rzeczników sprawy Tybetu w Chinach.

China Rights Forum, nr 1, 2007 - za blogiem „Buda" portalu tibetcul.com