Teksty. Z perspektywy Tybetańczyków

***

pociąg zatrzymał się na stacji Golmud

i wagon szesnaście opustoszał

została tylko szóstka Tybetańczyków i szóstka Hanów

teraz sprawia wrażenie pociągu specjalnego

za hermetycznym oknem czerń

po szybie płynie cienka strużka

chłodu płaskowyżu

z którym walczy nowoczesna stal

konduktor pyta czy potrzebuję tlenu

odmawiam ale zmieniam zdanie

chcę spróbować

plastikowa rurka w ścianie

łaskotanie gazu w nosie

i to coś zapobiega chorobie wysokościowej?

ósma dziesięć niebo powoli jaśnieje

widzę bezkres równiny faliste wzgórza

śnieg na górach lód na ziemi niebo jak woda

jakieś dzieci krzyczą

de ngaco bod kji sacza re!

to jest nasza tybetańska ziemia!

Wiersz tybetańskiego autora pojawił się na chińskim portalu internetowym w lutym 2007 roku.