„Głęboko ubolewamy, iż organizację Igrzysk Olimpijskich w 2008 roku powierzono Pekinowi – powiedział kalon T.C. Tethong, [minister] Departamentu Informacji i Stosunków Zagranicznych Centralnej Administracji Tybetańskiej w Dharamsali. – Równa się to aprobacie społecznoœci międzynarodowej dla pogwałceń praw człowieka w Chinach i zachęci Pekin do eskalacji represji. Za decyzję Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego zapłacš proœci Chińczycy, Tybetańczycy, Ujgurzy, Mongołowie oraz obrońcy praw człowieka. Członkowie MKOl, którzy głosowali na Pekin, muszš wzišć na siebie odpowiedzialnoœć za cierpienia i ból, które zada teraz zwykłym obywatelom totalitarny, jednopartyjny reżim, słusznie uznajšc, iż społecznoœć międzynarodowa popiera jego represje. Tym jednym gestem MKOl wymazał pamięć czterdziestu milionów ofiar kampanii „wielkiego skoku” z lat pięćdziesištych, zbrodni ery rewolucji kulturalnej, ofiar masakry ruchu demokratycznego z Tiananmen w 1989 roku oraz miliona dwustu tysięcy Tybetańczyków, którzy zginęli w wyniku chińskiej okupacji Tybetu”.
 Choć władze chińskie oficjalnie utrzymujš, że Igrzyska Olimpijskie nie majš nic wspólnego z politykš, aparatczyk z „Tybetańskiego Regionu Autonomicznego” oœwiadczył właœnie, iż przyznanie Chinom organizacji Olimpiady pomoże im w walce z tybetańskimi patriotami. Szedrub Namgjal, sekretarz partii Tybetańskiego Biura Sportu, orzekł, iż „olimpijski” napływ cudzoziemców do Tybetu sprawi, iż nikt „nie zechce słuchać tych
separatystów”, jak chińscy komuniœci nazywajš ludzi, którzy walczš o wolnoœć Tybetu.
 Nawet w odległej Moskwie wyraŸnie odczuwało się wpływy Pekinu. 11 lipca, dwa dni przed głosowaniem, aresztowano pięciu Tybetańczyków i jednego Szwajcara, którzy próbowali w pokojowy sposób protestować przeciwko kandydaturze Pekinu. Przy okazji zatrzymano również dwóch dziennikarzy.
 Skoro Chiny mogš nakłonić Rosję do aresztowania tybetańskich działaczy w Moskwie, co zrobiš z tymi, którzy poważš się na pokojowy protest w Pekinie?
„To nie miało nic wspólnego z duchem olimpijskim. Tu liczył się tylko duch robienia interesów, a nie sportu”, powiedział Tethong.