Lhoce, Cełang Lhamo, Pema, Samkho: Koczownicy

Rozumiejący język kalendarza i zwierząt

Czytający w pięknie nocnego nieba

Koczownicy z płaskowyżu

Dziamjang Kji: Jak uciekinierka z więzienia

Przedwczoraj zadzwonił menadżer i powiedział, że w lhaskiej księgarni ktoś zamówił po sto egzemplarzy książki mojej i męża. Natychmiast je dostarczyliśmy, ale że nie mieliśmy kontaktu z kupcem, poprosiliśmy, żeby mu powiedzieli, że przyjmujemy też przelewy internetowe. Do transakcji jednak nie doszło, za to znów zadzwonił agent z informacją, że następnego dnia w sklepie pojawiło się sześciu czy siedmiu panów z różnych urzędów i skonfiskowało dwieście sztuk „Podziału władzy i ochrony praw” oraz „Praw i pomyślności”. Przy okazji zabrali jeszcze wszystkie egzemplarze mojej „Siły serca”.

Owcze bobki: Szacunek

na razie mogę walczyć jedynie słowami

więc masz ode mnie dwa: durniu przeklęty

nie obchodzą mnie twoje produkcje

liczyć powinna się tylko prawda

Kjabczen Dedrol: Bez tytułu

Kimkolwiek jest stwórca, zawiesił mnie w przestrzeni.
Wciągany w płuca dym z cudzego papierosa
W chwili wydechu okazuje się bezbarwny
Jak dyskusja obcych ludzi.

Mnich i pisarz z Tridu zwolniony z więzienia

Według tybetańskich źródeł 30 października zwolniono z więzienia trzydziestopięcioletniego Lobsanga Dzinpę, mnicha klasztoru Zilkar w Tridu (chiń. Chengduo), w prefekturze Juszu (chiń. Yushu) prowincji Qinghai. Informację przekazano z opóźnieniem „z powodu restrykcji, związanych ze zjazdem partii w Pekinie”.

Kadrak Trajang: Potala, Norbulingka, Kailaś

W pałacu Potala zasiada Lama
A jest On emanacją Czenrezika
Klejnotem serca Tybetańczyków
Panem mądrości

Garce Dzigme: Mój serdeczny apel do rządu Chin

Gdybym nie mógł korzystać z prawa do wyrażania swoich poglądów, po cóż by mi było ludzkie ciało? Będę przeto głosił to, co uznaję za Prawdę, do śmierci. Każdy posiadany talent poświęcę sumiennemu informowaniu rządu Chin o cierpieniu Tybetańczyków. Skoro odpowiadają za nie owe władze, tylko one mogą położyć mu kres. Ze łzami w oczach błagam więc chińskich przywódców o zakończenie katuszy, jakie zadają naszemu narodowi.

Dolma Cering: Otwarta rana

Do Chin z psim chwostem
Z okrytej bielą tybetańskiej ziemi
Od moich rodaków z Krainy Śniegu:
Chiny, zostawcie nas w spokoju

Cultrim Gjalcen: Krwawe łzy

Pędzę, ścigam wszędzie swoją przyszłość
Co mi teraz po czerwonym dyplomie
Skoro wszystkie miejsca już zajęte
Gdziekolwiek pójdziesz, zajęte przez innych
Łzy smutku płyną jak rzeka

Oser: Przyśnił mi się Longczen-la

„Przyśnił mi się Longczen-la!”

Nie chcę otwierać oczu, żeby ten mityczny stwór

Nie rozpłynął się we mgle, jakby nigdy nie istniał.

Sakjil Ceta: Tęsknię za bóstwami

W tych dniach, kiedy wzbiera wiosenny wiatr, wieśniacy są rozdrażnieni, ich pokorne oczy wypełniają się pretensją, wargi kogoś przeklinają. Na skrzyżowaniu bez czerwonych luster, tropiących ptaki uwięzione w klatkach, leją gorzkie łzy, wyobrażając sobie, że plują komuś w twarz.

Kuczuk Ngonmo: O sowie

Sowa śpi rano we własnym łóżku
Nie z powodu ślepoty czy innych przypadłości,
Tylko dlatego, że ma takie życzenie.
Czyż nam nie świeci?
Czyż nie świeci na nasze?

Riczang Rolcog: Wczoraj i dziś

śni mi się Tybet

w którym końskie kopyta dudnią o pierś ziemi

okrzyki herosów kruszą skały

noszę wysoko głowę

Kasang: Zaraz odpadnie mi język

tyle się w niego nagryzłam

że zaraz odpadnie mi język

Cultrim Gjalcen: Szpetna Lhasa

Ani jednego miejsca
W którym dałoby się żyć i pracować
W szczęściu i spokoju

Anu: Leć

leć
kiedy chcesz
leć
zerwij kajdany losu

Rozprawa z „wrogimi siłami” w TRA

Przywódcy partii, przygotowujący się do zjazdu, podczas którego przewodniczący Xi Jinping będzie chciał skonsolidować zdobytą władzę, ogłosili „rozprawę z wrogimi siłami” w celu „strzeżenia narodowej jedności i stabilności społecznej” w Tybecie.

Bhuczung D. Sonam: Banicja

Daleko od domu

Mieszkam w trzydziestym szóstym wynajętym pokoju

z uwięzioną pszczołą

i pająkiem o trzech nogach

Sonam Norbu: Fale Driczu

Opiekun mój odszedł w dal
Znikł klejnot pałacu Potala
Barbarzyńcy kradną nam życie

Ringu Tulku: Ciocia Palu

Tańczyła mając osiemdziesiąt pięć lat
Śpiewała po dziewięćdziesiątce.
Starzała się z wdziękiem
I umarła spokojnie.

Sangdor: Moja poezja

Moja poezja bywa rogatym bykiem
Który tratuje himalajskie łąki
Kryjąc i płodząc
Przeżuwa kwiaty namiętności
Mruczy na księżyc i bodzie ziemię