Helsińska Fundacja Praw Człowieka

19-08-2013

wersja do druku

Share

Kara śmierci za zabójstwo – lub samospalenie – w Ngabie

 

Rządowa agencja Xinhua poinformowała, że 15 sierpnia Pośredni Sąd Ludowy prefektury Ngaba (chiń. Aba) prowincji Sichuan skazał na karę śmierci trzydziestodwuletniego Dolmę Kjaba - „pasterza", którego uznano winnym zabójstwa żony, dwudziestodziewięcioletniej Kunczok Łangmo.

 

Kobieta zginęła 13 marca; tybetańskie źródła emigracyjne informowały wówczas, że dokonała samospalenia w proteście przeciwko chińskim rządom w przeddzień zaprzysiężenia prezydenta Xi Jinpinga. Zatrzymanie Dolmy Kjaba tłumaczono odmową podpisania oświadczenia, rutynowo podsuwanego bliskim „samospaleńców", by polityczny wymiar dramatu nie szargał wizerunku władz i nie obciążał konta urzędników lokalnych. Kilka dni później chińskie media podały wersję policji, wedle której kobieta została zabita przez męża podczas „kłótni o nadużywanie alkoholu".

 

dolmakjabkarasmiercizazabojstwozony15sierpnia2013upozorowanenasamospaleniengaba13marcafotxinhua
 

Według sądu Dolma Kjab udusił żonę, która miała „udawać", że wiesza się z rozpaczy, ponieważ odkryła, że mąż złamał daną jej obietnicę i znów pije. Następnego ranka mężczyzna wyniósł i podpalił zwłoki, „pozorując samospalenie, żeby uniknąć odpowiedzialności oraz ratować honor własny i córki".

 

Xinhua podała również, że w 1998 roku Dolma Kjab „został skazany na pięć lat więzienia za kradzież" i dwa lata później warunkowo zwolniony. Motyw „kryminalnej przeszłości" (podobnie jak chorób psychicznych i konfliktów rodzinnych) przewijał się w oficjalnych wersjach okoliczności wielu innych samospaleń Tybetańczyków.

 

Trzygodzinny proces Dolmy Kjaba był „otwarty dla publiczności". Mężczyzna miał przyznać się do „nieumyślnego zabójstwa" i zapowiedzieć wniesienie apelacji do sądu wyższej instancji, by jego „siedmioletnia córka nie została sierotą" z powodu „impulsywnego spalenia zwłok, czego szczerze żałuje".

 

 

 

 


Home Aktualności Raporty Teksty Archiwum Linki Pomoc Galeria
 
NOWA STRONA (od 2014 r.)